Welkom op het weblog van Eupotours BV. Hier kun je de belevenissen volgen van 5 mensen
en 4 dieren. Evert, Neel, Julia, Lotte, Flora, Spot, Joris, Noortje en Blub.

woensdag 19 september 2012

ROME!!






Hallo allemaal, Julia hier.
Mijn eerste keer dat ik iets schrijf op ons blogspot account...
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Ik ben afgelopen week (8-14 september) met school naar Rome toe geweest. En ik kan je vertellen, je kunt moeilijk betere gidsen krijgen dan leraren die razend enthousiast zijn. Er waren drie groepen: Meneer Arts, Meneer Verberne en Mevrouw Leiendeckers. Ik zat bij Meneer Arts in de groep, veel jongens en twee meisjes. Het was echt ontzettend leuk, Meneer Arts heeft ons zoveel mogelijk laten zien in de weinige tijd die we hadden. We verbleven in een twee sterren hotel, super gezellig met z'n tweeën op de kamer.
De eerste nacht was echter een ramp. Vrijdagavond eerst naar een feest van een vriendin (begint toch druk te worden bij mij die vrijdag en zaterdag avonden), om tien uur (!) alweer terug en in bed. Dan mag je er vervolgens alweer om 2 uur uit omdat je om kwart voor drie vertrekt. We moesten twee uur in de bus, ongeveer twee uur in het vliegtuig en nog een keer anderhalf uur in de bus. Genoeg tijd om bij te slapen zou je zeggen. Niet dus. Komen we eindelijk aan in het hotel, staan we daar, door ons enthousiasme (Yay we zijn in Rome!), nog net niet als zombies voor de deur. Maar goed, de eerste twee dagen hebben we erg veel gelopen. We waren ongeveer vanaf acht uur tot elf uur op de been. Lange dagen dus. Daarna werd het iets minder, we gingen vaker met de metro en de bus.



We zijn zelfs naar een Etruskische dodenstad geweest. Lekker rondrennen tussen grote graven (het waren eerder heuvels met gaten en kamers erin) en ontdekken wat de Etrusken allemaal voor ons achtergelaten hebben. Verder zijn we ook naar Ostia geweest, een (langgeleden) verlaten havenstad waarvan de muurtjes nog een beetje overeind stonden. Degenen die Assassins Creed kennen, die snappen natuurlijk dat wij daar als 'assassins' aan het rondrennen waren. Niet dat ze er daar zo blij mee waren... Er waren zelfs ondergrondse tunnels van riolering of vloerverwarming waar we in konden! Erg leuk en mooi dus. De rest van de dagen hebben we 'gewoon' rondgelopen in Rome. We hebben zoveel gezien dat ik het echt niet op ga sommen en dus geen verdere uitleg ga geven. Het was gewoon ERG leuk. Zo ongeveer alles wat ik had verwacht van de reis waarop ik al 5 jaar heb gewacht.
Het leuke was dat er ook een paar mensen mee waren die niet zo van het rondhuppelen hielden, zoals de meeste anderen. Zo hebben we dus een paar leuke grappen uit kunnen halen. Een daarvan: We hadden de hele middag rondgelopen in de dodenstad en de meeste vonden het, in principe, niet zo erg om nog even rond te rennen, deze mensen haddden er echter genoeg van. Meneer Verberne zei toen, op aanraden van alle andere leerlingen: 'Nou, dat was de Blauwe route, we gaan nu aan de Rode beginnen, die is wel iets langer'. Je moet je de gezichten van deze mensen maar eens voorstellen! Ok, ik zal stoppen. Het wordt wel een erg lang bericht. Tot slot is het enige wat ik nog kwijt wil aan alle (toekomstige) leerlingen van het Commanderij College: Als je interesse hebt in de oudheid en het niet erg vind te lopen, ga dan zeker mee met de Rome-reis!

TrekkerTrekwedstrijden Bakel




Afgelopen zondag ben ik naar Bakel gereden, naar de Kievitsbraak. Daar ligt een groot evenemententerrein dat elk jaar omgebouwd word tot TrekkerTrekparadijs met camping en catering. De hele dag stond in het teken van gierende motoren, zware rook en opspattende klei. Een krachtmeting compleet met rennerskwartier, tribune, spannende starts en nog spannender finishes.


Op het middenterrein gebeurde het eigenlijk allemaal. de voorbereidingen, het tanken, de laatste check-ups en de stoere verhalen over eerdere en toekomstige overwinningen. Een hele nieuwe wereld ging voor me open, eentje van inhoud, tankvloeistof en slagen per cilinder (of zo). Stoere verhalen van stoere mannen.


Wat je dan verder doet op zo'n dag? FEESTEN natuurlijk! Grote hoeveelheden bier heb ik voorbij zien komen, gecombineerd met frieten, hamburgers en frikadellen. Het klinkt wel wat snobistisch, maar ik was wel blij dat er ok broodjes gezond in de aanbieding waren, compleet met ei, ham, en veeeeeeel groen. Lekker!
Het weer was geweldig, de sfeer ontspannen en toch vol gespannen verwachtingen, de trekkers over the top, de rijders enthousiast en niemand die bezwaar maakte tegen het-gefotografeerd-worden. En Peer, keibedankt voor het kaartje, de oorstopjes en de rondleiding. Als jullie volgend jaar voor drie dagen een fotograaf nodig hebben...



maandag 10 september 2012

Ooievaar


Veel ooievaars in het wild heb ik in mijn leven nog niet gezien. Een enkel exemplaar in Tsjechie en een aantal vlakbij een kolonie nabij de Oostvaardersplassen waren de score. Dit jaar is wel bijzonder, in het voorjaar zag ik een zwarte ooievaar in Luxemburg. Later bleek er in de buurt een aantal van deze vogels uitgezet te zijn en ook Flora zag al een van deze vogels vliegen. Vanavond werd ik tijdens een fietstochtje verrast. Op een weiland langs de Middenpeelweg waren een vijftal ooievaars aan het fourageren.  Ze bleven gelukkig net lang genoeg zitten om een paar foto's te maken. Hoop wel dat het geen gevolgen zal hebben voor onze gezinssamenstelling.

zondag 2 september 2012

Julia's kostuum



Vandaag was het eindelijk zover, maanden is er aan gewerkt, maar nu is het dan eindelijk voltooid, Julia's middeleeuwse kostuum voor Betadel. Deze groep vrienden gaat  in september naar de Fantasy Fair, geheel in fantastische kostuums gekleed met daarbij behorende attributen als zwaarden, helmen, dolken enzovoort, enzovoort. Vanavond hebben we in de tuin een klein decortje gebouwd en hebben we de eerste beelden op de gevoelige "plaat" vastgelegd. Wil je meer lezen over de groep, hun activiteiten en de kostuums, kijk dan even op http://betadel.blogspot.com. Zeker de moeite waard om even rond te neuzen.


BEUGELVRIJ



Eindelijk, eindelijk is het dan zover, de beugels zijn eruit! We weten niet wie het gelukkigst is, Lotte en Flora omdat ze eindelijk verlost zijn van al dat ijzerwerk in hun mond of wij vanwege het op-en-neer gesjees naar de ortho. In elk geval hebben ze nu allebei een prachtig recht gebit en kunnen de wangen en de lippen aan de binnenkant genezen van alle beschadigingen van het martelwerktuig.


Het verwijderen van de plaatjes had nog heel wat voeten in de aarde, alles bij elkaar duurde het zeker een uur, maar het bevrijdingsgevoel was enorm, gladde glibberige tanden en geen stekende onderdelen meer in het zachte vlees van de mond. 's Avonds hebben we met z'n allen een lekker ijsje gegeten bij De Verleiding, verdiend meiden, verdiend!

Doonheide


Al anderhalf jaar ligt het bouwterrein op de Doonheid braak. Reclamecampagnes ten spijt lukte het maar niet om de geplande woningen te verkopen. Maar, het lijkt nu dan eindelijk te gaan beginnen. Afgelopen donderdag werden ladingen met hekken langs de weg gezet en de eerste percelen afgebakend.
Wel jammer, raken we onze uitlaatplek kwijt.

Kleinste autootje


Zomertijd is de periode van herhalingen op TV. Veel leuks valt er in deze tijd niet te bekijken, maar soms komt er dan een herhaling waar je zelfs op gewacht hebt. In dit geval een uitzending van Top Gear, het onvolprezen auto-programma van de BBC. Vorig jaar had ik een kort stukje gezien, waarin een mini-autootje werd gepresenteerd. Het zag er fantastisch uit, maar natuurlijk net het gedeelte gemist waarin de naam en andere gegevens werden aangegeven.  Afgelopen vrijdag dan eindelijk de herhaling, de foto is van TV af genomen, met presentator Jeremy Clarkson als chauffeur. Een prachtig gezicht, zo'n grote man in zo'n klein autootje.

De gegevens van Wikipedia: de Peel P50 is een Britse dwergauto. Hij was het eerste product van Peel Engineering LTDDit autootje, uit 1963, was 134 cm lang, 99 cm breed, en 120 cm hoog. Het woog slechts 59 kilo en werd aangedreven door een DKW bromfietsmotortje van 49cc. De topsnelheid bedroeg 61km per uur. Omdat de Peel P50 niet bepaald stabiel was, viel rijden op topsnelheid niet aan te raden. Ook was het voertuig erg lawaaiig. Er zat geen achteruitversnelling op. Wie achteruit wilde rijden moest uitstappen, en het voertuig optillen en ronddraaien middels een speciaal hiervoor aangebrachtte hendel. De Peel P50 heeft nog immer het record van kleinste productieauto. Hij was overigens geen groot succes; er werden ongeveer 47 stuks gebouwd. Hij werd opgevolgd door de Peel Trident.

Zo eentje wil ik wel als boodschappenwagen.